ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΠΟΤΑΜΟΥΣ ΣΤΟ ΣΕΛΗΝΑΡΙ

Μια μαραθώνια πεζοπορία, από τους Μέσα Ποτάμους ως το Σεληνάρι, σαν αυτές που ταιριάζουν στον αρχηγό, Βαγγέλη Τσιχλή και στην άτυπη ομάδα των φίλων του με το όνομα «Άγονη Γραμμή», επειδή ακριβώς προτιμάνε πολύωρες πεζοπορίες εκτός μονοπατιού, πραγματοποίησε παρέα με την εν λόγω ομάδα ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2025.

Παρά την σκληροπυρηνική ανακοίνωση βρέθηκαν τα 20 άτομα που χρειάστηκαν για να συμπληρωθεί ο αριθμός στο βανάκι, που μας οδήγησε στην έναρξη της –μη κυκλικής- πεζοπορίας μας. «Και περισσότερους δε χρειαζόμαστε» είπε ο Βαγγέλης, μικρή ομάδα, έμπειρη κι ευέλικτη ώστε να προλάβουμε και το φως της ημέρας ως τον τερματισμό. Κι ακόμα «Ελπίζω να μην έχουμε ομίχλη, για να χαρούμε τη διαδρομή αβίαστα»! Σκέψεις που εύλογα ανησυχούνε τους διοργανωτές μιας τέτοιας δύσκολης  πεζοπορίας.

Καμιά όμως απ’ αυτές τις ανησυχίες δεν πραγματοποιήθηκε. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη, ίσως πιο ζεστή απ’ όσο θα θέλαμε, αλλά με θέα που αποζημίωσε όλους τους συμμετέχοντες: όλες σχεδόν οι βόρειες ακτές από τη Χερσόνησο ως τη Μίλατο, η κοιλάδα Βραχασίου, Νεάπολης, Λιμνών και το μικρό οροπέδιο της Φουρνής πιο πίσω κι ακόμα πανοραμικά τα νέα έργα που πραγματοποιούνται στον ΒΟΑΚ κι ειδικά το τούνελ, που ετοιμάζεται δίπλα στο Σεληνάρι. Κι ακόμα – ακόμα πέσαμε πάνω στη διεξαγωγή αγώνα αυτοκινήτων ταχύτητας κοντά στον τερματισμό και μπορέσαμε να τον χαζέψουμε λίγο από τα «ψηλά»!

Η πεζοπορία μας που άρχισε στις 9.30 το πρωί από τον γραφικό οικισμό των Μέσα Ποτάμων, στον δρόμο που συνδέει τη Νεάπολη με το οροπέδιο Λασιθίου, μας πρόσφερε πρώτα απ’ όλα όμορφες φθινοπωρινές εικόνες: φιλόξενες ταβέρνες στολισμένες με αρμαθιές ντομάτες έτοιμες για τον βαρύ χειμώνα της περιοχής, κολοκύθες όλων των ειδών σωριασμένες στις άκρες του δρόμου, μηλιές, αχλαδιές, κυδωνιές γεμάτες ζουμερά φρούτα, καρυδιές και καστανιές με πεντανόστιμους καρπούς, αλλά και τρικοκιές (κράταιγοι) και αγριοτριανταφυλλιές με τα μικρά ξινά φρουτάκια τους γεμάτα βιταμίνη C, φάρμακο για πολλές αρρώστιες! Τα φύλλα των οπωροφόρων δέντρων έχουν αρχίσει ήδη να παίρνουν διάφορους χρωματισμούς, πριν πέσουν στο έδαφος ακολουθώντας τον αέναο ρυθμό της φύσης.

Η κυρίως πορεία ωστόσο γίνεται σε τοπίο γκρι, σκληρό και στιβαρό, όπως κι η ζωή των κτηνοτρόφων ή των ανταρτών που κάποτε έβρισκαν καταφύγιο σε αυτά τα όλο πέτρα άγρια κι αφιλόξενα μέρη. Κάπου – κάπου λίγα πρίνα μοναχικά, κάποια υπολείμματα ξεχασμένων μαντριών, όρνια που ζυγιάζονται πάνω απ’ τα κεφάλια μας, μικρά φθινοπωρινά λουλουδάκια ανάμεσα στις πέτρες. Κουραστική ανηφόρα εκτός μονοπατιού, που σε κάνει να αδημονείς να φτάσεις ψηλά. Έξι κορφές σύνολο σήμερα: η πρώτη ανώνυμη, η Πλακοκεφάλα, του Φονιά το κεφάλι, η Χιονίστρα, η Κολόκυθα και τέλος του Φονιά ο δέτης, όλες πετρώδεις και καθεμιά ξεχωριστή λόγω της θέσης της. Κάναμε δηλαδή μια διάσχιση της οροσειράς της Σελένας παρακάμπτοντας ωστόσο την πιο ψηλή ομώνυμη κορφή της. Στα ίδια μέρη περπάτησε κι ομάδα του Πεζοπορικού Ηρακλείου σήμερα ξεκινώντας από πιο ψηλά και τερματίζοντας στα Ζένια.