Κοινωνικός Χώρος Πυρόβολος – Για την επανοικειοποίηση και υπεράσπιση των δημόσιων χώρων

Οι πόλεις μας ασφυκτιούν κάτω από στρώματα με τσιμέντο και άσφαλτο ή αλλιώς από την διαδικασία της «ανάπλασης» που έχει πνίξει κάθε σπιθαμή τους. Βρίσκονται μέσα σε μια συνεχόμενη επιτήρηση και εμπορική κανονικότητα όπου όροι όπως ο εξευγενισμός (gentrification) έχουν καταφέρει να εισβάλουν  με αρκετά βίαιο τρόπο στις ζωές μας.

Οι πλατείες είναι πλέον γεμάτες με τραπεζοκαθίσματα ενώ οι παραλίες με ξαπλώστρες, εκεί όπου κανονικά θα έπρεπε να μπορούσαν να χωρέσουν όλων των ειδών τα σώματα, μαζί με τις φωνές και τις ιστορίες τους.  Οι δημόσιοι χώροι  έχουν μετατραπεί σε αποστειρωμένα σκηνικά αναψυχής, αστυνομοκρατούμενα, κομμένα και ραμμένα για μια τουριστική βιομηχανία που θα μας φέρει αυτή την περιβόητη ανάπτυξη (όπως τουλάχιστον την οραματίζονται οι λίγοι).

Μας θέλουν να είμαστε όντα που δεν πρέπει να συμμετέχουν αλλά μόνο να υπακούουν στην κάθε είδους απόφαση, όπως στην καταστροφή του περιβάλλοντος για χάρη του κέρδους, επιβάλλοντας με τρόπο ανήθικο τις βουλές τους σχετικά με τη χρήση τους.

Εμείς όμως δεν φτιαχτήκαμε για να είμαστε διακοσμητικά μπιμπελό.

Κουβαλάμε τις ιστορίες μας που έχουν μέσα τους τις επιθυμίες μας, την οργή και την τρυφερότητα μας, οτιδήποτε δηλαδή δεν μπορεί να μπει σε βιτρίνα.

Και οι δημόσιοι χώροι είναι το μόνο έδαφος όπου αυτές οι ιστορίες μπορούν να μοιραστούν.

Καλούμε λοιπόν σε μια νέα ανοιχτή συνέλευση όσες και όσους:

Θέλουν την επανοικειοποίηση των δημόσιων χώρων  ώστε να σταματήσουν να είναι τουριστικά σκηνικά, και πιστεύουν πως πρέπει να γίνουν πεδία ελευθερίας, συνάντησης και πολιτικής πράξης·

Βλέπουν τον δημόσιο χώρο ως πεδίο σύγκρουσης με την εμπορευματοποίηση, την αστυνομοκρατία, τον εξευγενισμό και τον κάθε είδους αποκλεισμό.

Επιθυμούν να οργανώσουν ενημερώσεις, παρεμβάσεις και δράσεις  για την υπεράσπιση όσων δημόσιων χώρων έχουν μείνει και να ξαναδώσουν το νόημα της κοινότητας, μέσα από την αντίσταση και την απαραίτητη παρουσία μας σε αυτούς.

Γιατί οι χώροι αυτοί δεν είναι ουδέτεροι.

Δεν είναι διακοσμητικοί.

Δεν είναι “αστικοί καμβάδες” που περιμένουν εταιρικά λογότυπα ή αστυνομικές οδηγίες.

Είναι το πεδίο όπου αναπνέουμε, συγκρουόμαστε, εξεγειρόμαστε, υπάρχουμε.

Και πρέπει να τους πάρουμε πίσω για να μπορούμε να αναπνεύσουμε.

Για μια πόλη που δεν θα μας διώχνει αλλά θα μας χωρά.

Για δημόσιους χώρους γεμάτους φωνές, αντίσταση, επιθυμία.

Για να γίνουν πάλι οι δρόμοι ζωντανοί και οι πλατείες τόποι συνάντησης .

Ραντεβού λοιπόν το Σάββατο 13/12 στις 19.00 στο χώρο του Κ.Χ. Πυρόβολου.

για να ξαναγράψουμε την πόλη με τα σώματα και τις φωνές μας.